Wu Wei

Vind je hardlopen te veel geploeter? Vind je je tempo tegenvallen voor de inspanning die je levert? Ben je eerder moe dan je zou willen? Dan werk je waarschijnlijk te hard. Je dóet te veel. Als je makkelijker wilt lopen, doe dan minder. Laat het gaan, laat het los. Je zit jezelf in de weg. Je kunt de beweging van het hardlopen beter gewoon “laten gebeuren”. Je hoeft alleen maar de juiste voorwaarden te scheppen. Of zoals Danny altijd zegt: “create conditions for energy to flow”.

Dit is een belangrijk (taoistische) principes achter ChiRunning. Het heet “wu wei”: doen zonder te doen. Dat klinkt tegenstrijdig, maar is het niet. Zodra je denkt aan iets “doen”, wil je namelijk aan het werk! Bewust of onbewust begin je dan met spierspanning op te bouwen. Ook in spieren die je helemaal niet moet aanspannen. Daardoor wordt de beweging van het hardlopen gehinderd. Je moet harder werken om vooruit te komen. Waardoor je denkt dat je nog meer moet doen, wat het allemaal nog weer moeilijker maakt. Misschien ga je nog wel sneller, maar het kost je onevenredig veel kracht. Met alle gevolgen van dien: vermoeidheid, verzuring, spierpijn, en misschien wel blessures.

In feite moet je het tegenovergestelde denken: je moet mínder doen. Dat is contra-intuitief en vergt voor veel mensen ook zeker een omslag. Je moet even het hele idee van “prestaties”  laten varen. Denk niet aan tijd, of afstand, of snelheid, maar focus je puur op het proces. Op dat waar je mee bezig bent, op het hier en nu. Voel hoe het is om een sterke kern en een rechte houding te hebben. Voel hoe het is om die rechte lijn iets te laten hellen. Voel hoe het is om zoveel mogelijk ontspanning te hebben in je ledematen. Voel hoe het is om zo min mogelijk te doen. Voel hoe het is om het te láten gebeuren. Probeer het telkens nog losser te laten, om nog minder te doen. Je zult zien: je gaat nog steeds voorwaarts, ook zonder iets te “doen”.

In de techniekgroep oefenen we dit principe eindeloos, telkens maar weer. Soms in een extreem laag tempo. Je kunt dan goed  voelen hoe los je alles laat. Ook als ik alleen train, ben ik er vaak mee bezig. Voel ik nog ergens spanning, kan ik dat misschien loslaten? Ik blijk altijd meer te kunnen ontspannen. Ik kan altijd nog iets loslaten. Ik kan altijd minder doen. En juist als ik loslaat, gaat mijn snelheid als vanzelf wat omhoog. Als ik later merk dat ik weer wat langzamer ga, is dat meestal omdat er ongemerkt weer wat spanning in is geslopen. En dan begin ik weer opnieuw. In de loop van de jaren ben ik een stuk losser geworden tijdens het lopen. Al dat oefenen is niet voor niets geweest. Maar ik ben er ook van overtuigd dat ik er aan het eind van mijn leven nog steeds niet mee klaar ben. Ik vind dat niet erg, ik oefen graag.

Overigens geldt het principe van “wu wei” ook voor alle andere vlakken van het leven. Maar dat spreekt voor zich.